ความหมายของคำว่า ' รุกไล่ '

ความหมายของคำว่า ' รุกไล่ '
รุกไล่ หมายถึง ก. ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.

รุก ๒
ก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
รุกข–, รุกข์
[รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
รุกข–, รุกข์
[รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
รุกขชาติ
น. ต้นไม้, หมู่ไม้.
รุกขเทวดา
น. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.
รุกขมูล
น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.
รุกขมูลิกธุดงค์
[–มูลิกะ–] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจํา. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).