รุกร้น หมายถึง ก. เร่งเข้าไป, รีบเร่ง.
ก. ล่วงลํ้าเข้าไปก้าวร้าวระราน เช่น ถูกข้าศึกรุกราน.
ก. รุกล่วงล้ำเข้าไป เช่น รุกล้ำอธิปไตย รุกล้ำดินแดน.
ก. ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.
ก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
[รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
[รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
น. ต้นไม้, หมู่ไม้.