รี้ริก หมายถึง ว. เสียงหัวเราะเมื่อถูกหยอก.
ว. ว่าง, เปล่า. (ส. ริกฺต; ป. ริตฺต).
ว. ร้อน, ระอุ เช่น เถ้ารึง. ก. รัด.
ก. ดึง, ฉุด, รั้ง, ลาก.
ว. ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.
ว. สบายใจ, บันเทิง, เช่น สวนสาธารณะปลูกต้นไม้ไว้สวยงามน่ารื่นรมย์.
ก. สนุกสนานเบิกบานใจ, เพลิน, เช่น ทุกคนรื่นเริงในวันปีใหม่โทรทัศน์บางรายการทำให้ผู้ดูรื่นเริง.
(กลอน) ก. รื่น. ว. อาการที่น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา เช่น น้ำตารื้นขอบตา.