ริ หมายถึง ก. เริ่มคิดหรือทําแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
ก. คิดหมาย, คิดอ่าน.
ก. เริ่มคิดเริ่มทําเป็นคนแรก (มักใช้ในทางดี) เช่น นายเลื่อนพงษ์โสภณริเริ่มทำรถจักรยานสามล้อ.
ก. ริ เช่น ริอ่านเป็นขโมย.
ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
น. ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.
ก. เทให้ไหลออกเรื่อย ๆ ทีละน้อย เช่น รินนํ้าใส่ถ้วย. ว. เรื่อย ๆ, น้อย ๆ,เช่น นํ้าไหลริน ลมพัดริน ๆ. น. ทองคําที่มีเนื้อหย่อนกว่าเนื้อ ๔ เรียกว่าทองริน.