ร่ำไห้ หมายถึง ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน.
ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
ก. ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่นทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.
ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.
ก. ระงับ.
ก. รัญจวน.
น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
ก. รบศึก, รบ. (แผลงมาจาก ราญ).