ร่ำไร หมายถึง ก. อ้อยอิ่ง เช่น มัวแต่ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟ.
ก. อำลา, ลา, ล่ำลา ก็ว่า.
(ปาก) ก. ดื่มสุราแล้วดื่มสุราเล่า.
ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน.
ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
ก. ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่นทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.
ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.
ก. ระงับ.