ความหมายของคำว่า ' ยุ่ง '

ความหมายของคำว่า ' ยุ่ง '
ยุ่ง หมายถึง ว. อาการของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยสับสนพัวพันกันถึงกับต้องสางจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ เช่น ผมยุ่ง ไหมพันกันยุ่ง, ไม่เรียบร้อย เช่นเขียนหนังสือยุ่งอ่านไม่ออก ข้าวของปนกันยุ่ง, อาการที่ทำให้สับสนเช่น ทำเรื่องยุ่ง, เรียกผู้ที่ชอบทำให้สับสนวุ่นวายว่า ตัวยุ่ง. ก. เข้ามาเกี่ยวข้องพัวพันโดยไม่จำเป็น เช่น อย่าไปยุ่งเรื่องของเขา อย่าไปยุ่งกับเขา, มีธุระพัวพันมาก เช่น กำลังยุ่งอย่ามากวนใจ, วุ่นวายไม่เป็นปรกติเช่น ยุ่งกันไปทั้งบ้าน.

ยุ่งขิง
(ปาก) ว. ยุ่งมาก, นุงนัง, สับสนวุ่นวาย.
ยุ่งใจ
ก. กังวลวุ่นวายใจ เช่น เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ทำให้ยุ่งใจได้.
ยุ่งยาก
ว. สลับซับซ้อนสางออกยาก เช่น ปัญหาการเงินยุ่งยาก.
ยุ่งยิ่ง
ก. ยุ่งจุก ๆ จิก ๆ เช่น ยุ่งยิ่งเรื่องปัญหาครอบครัว.
ยุ่งสมอง
ก. ทำให้ความคิดสับสน เช่น อย่าเอาเรื่องนี้มาคิดให้ยุ่งสมอง.
ยุ่งเหมือนยุงตีกัน
(สํา) ว. ยุ่งเหยิง, สับสนปนเปกัน.
ยุ่งเหยิง
ว. ยุ่งกันใหญ่, วุ่นวายไม่มีระเบียบ, เช่น การจลาจลทำให้บ้านเมืองยุ่งเหยิง.