ความหมายของคำว่า ' ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ '

ความหมายของคำว่า ' ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ '
ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ หมายถึง ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.

ยุส่ง
ก. หนุนให้ทำโดยไม่ห้ามปราม.
ยุแหย่
ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.
ยุให้รำตำให้รั่ว
(สํา) ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน.
ยุกกระบัตร
น. ยกกระบัตร.
ยุกดิ, ยุกติ
(แบบ; กลอน) ก. ชอบ เช่น รุ่งนั้นธก็เสด็จโดยอุตราภิมุข ดําเนอรยุกติยูรยาตร. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). (ส. ยุกฺติ; ป. ยุตฺติ).
ยุกดิ, ยุกติ
(แบบ; กลอน) ก. ชอบ เช่น รุ่งนั้นธก็เสด็จโดยอุตราภิมุข ดําเนอรยุกติยูรยาตร. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). (ส. ยุกฺติ; ป. ยุตฺติ).
ยุกติธรรม
น. ยุติธรรม.