ยักเยื้อง หมายถึง ว. เลี่ยงไป, ไม่ตรงไปตรงมา, เช่น ถามเรื่องหนึ่ง แต่พูดยักเยื้องไปตอบอีกเรื่องหนึ่ง, ดัดแปลง เช่น ทํายักเยื้อง, เยื้องยัก ก็ว่า.
น. รอยบุ๋มที่สะบักทั้ง ๒ ข้าง ถือว่าเป็นลักษณะไม่ดีสําหรับหญิง ๑ ใน ๓ อย่าง คือ สีจัก ยักหล่ม ถ่มร้าย, มักใช้เข้าคู่กับ ถ่มร้ายเป็น ยักหล่มถ่มร้าย.
ก. เอียงตัวท่อนบนไปข้างใดข้างหนึ่ง ส่วนลำตัวท่อนล่างตั้งตรงเป็นท่าประกอบการรำไทยท่าหนึ่ง.
(ปาก) ว. คําประกอบกริยาในประโยคปฏิเสธแสดงความผิดคาด เช่นไม่ยักจริง ว่าจะมาแล้วไม่ยักมา.
น. ยักษ์. (ป.; ส. ยกฺษ).
น. นางยักษ์. (ป.; ส. ยกฺษิณี).
ดู ครอบจักรวาล ๕.
ว. ขะยิก ๆ, เขยก ๆ, ทําท่าขยับบ่อย ๆ.