ยอด หมายถึง น. ส่วนสูงสุด, ส่วนเหนือสุด, เช่น ยอดปราสาท ยอดเจดีย์ ยอดเขา, ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน;เรียกคนหรือสัตว์ที่มีคุณสมบัติยิ่งยวดเหนือผู้อื่น เช่น ยอดคน ยอดหญิงยอดสุนัข; จํานวนรวม เช่น ยอดเงิน; ฝี (ใช้ในราชาศัพท์ว่า พระยอด). (ปาก) ว. ที่สุด เช่น ยอดเยี่ยม ยอดรัก.
น. เถาหัวด้วน.
ว. ดีที่สุด เช่น รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี.
(ภูมิ) น. แหล่งที่เกิดของลํานํ้า, ต้นนํ้า ก็เรียก.
ว. ดีที่สุด, เลิศที่สุด, เยี่ยมยอด ก็ว่า.
น. นางผู้เป็นที่รักยิ่ง.
น. บริเวณเหนือลิ้นปี่.
ดู มังกร ๒.