ค้นหาหมวดอักษร ม
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' มาร, มาร- '
มาร, มาร- หมายถึง [มาน, มาระ-, มานระ-] น. เทวดาจําพวกหนึ่ง มีใจบาปหยาบช้าคอยกีดกันไม่ให้ทําบุญ; ยักษ์; ผู้ฆ่า, ผู้ทำลาย, ในพระพุทธศาสนาหมายถึงผู้กีดกันบุญกุศล มี ๕ อย่าง เรียกว่า เบญจพิธมาร คือขันธมาร กิเลสมาร อภิสังขารมาร มัจจุมาร เทวบุตรมาร, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่เป็นอุปสรรคขัดขวาง. (ป., ส.).
คำที่ใกล้เคียงกัน
มารคอหอย
[มาน-] (ปาก) น. ผู้ที่ขัดผลประโยชน์ที่ผู้อื่นจะพึงมีพึงได้.
มารชิ, มารชิต
[มาระชิ, มาระชิด] น. 'ผู้ชนะมาร' คือ พระพุทธเจ้า.(ป. มารชิ; ส. มารชิตฺ).
มารชิ, มารชิต
[มาระชิ, มาระชิด] น. 'ผู้ชนะมาร' คือ พระพุทธเจ้า.(ป. มารชิ; ส. มารชิตฺ).
มารผจญ
[มาน-] ก. มารยกทัพมารบ, มารที่ยกทัพมาขัดขวางการบำเพ็ญเพียรของพระพุทธเจ้า; โดยปริยายหมายความว่า ขัดขวางไม่ให้สําเร็จประโยชน์.
มารวิชัย
[มาระ-, มาน-] น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ซ้ายหงายวางบนพระเพลา พระหัตถ์ขวาวางควํ่าลงที่พระชานุ นิ้วพระหัตถ์ชี้ลงที่พื้นธรณีในคราวที่พระองค์ทรงเอาชนะมารได้ ว่า พระปางมารวิชัย, พระปางชนะมารหรือ พระปางสะดุ้งมาร ก็เรียก. (ป.).
มารสังคม
[มาน-] น. ผู้ที่เป็นภัยต่อสังคม.
มารหัวขน
[มาน-] (ปาก) น. ลูกที่อยู่ในท้องซึ่งยังไม่ปรากฏว่าใครเป็นพ่อ หรือไม่มีใครรับว่าเป็นพ่อ.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์