มัวมอม หมายถึง ว. แปดเปื้อนด้วยสีดํา ๆ ตามร่างกาย.
ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า.
ก. งัวเงีย.
ว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.
ก. สุมกัน, รวมกัน, ออกัน, ประชุม; ปะปนกันจนแยกไม่ออก เช่น วางของมั่วไปหมด.
ก. มีมาก, ประชุมกันมาก.
ก. ชุมนุมกันเพื่อกระทําการในทางไม่ดี เช่น มั่วสุมเล่นการพนัน.
[มัดสะหฺยา] น. ปลา. (ส. มตฺสฺย, มตฺสฺยา; ป. มจฺฉ, มจฺฉา).