มัวแต่ หมายถึง ว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.
ว. มัวเป็นห่วงกังวล.
ว. แปดเปื้อนด้วยสีดํา ๆ ตามร่างกาย.
ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า.
ก. งัวเงีย.
ว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.
ก. สุมกัน, รวมกัน, ออกัน, ประชุม; ปะปนกันจนแยกไม่ออก เช่น วางของมั่วไปหมด.
ก. มีมาก, ประชุมกันมาก.