มัฏฐะ หมายถึง ว. เกลี้ยง. (ป. มฏฺ?; ส. มฺฤษฺฏ).
น. มณฑ์, ของที่เป็นมัน; นํ้าเมา, สุรา. (ป.; ส. มณฺฑา).
[มันทะนะ-] น. เครื่องประดับ; การแต่ง. (ป., ส.).
[มันทะนะ-] น. เครื่องประดับ; การแต่ง. (ป., ส.).
น. ศิลปะการออกแบบและตกแต่งผลิตกรรมหรืองานช่างต่าง ๆ.
[มันทุกะ-] น. กบ (สัตว์). (ป., ส. มณฺฑูก).
ก. ผูกรัดเข้าด้วยกัน, ผูกรัดให้แน่น. น. ลักษณนามเรียกของบางอย่างที่ผูกรัดเข้าด้วยกัน เช่น ไต้มัดหนึ่ง ฟืน ๒ มัด.
(กฎ) น. สิ่งที่ให้ไว้เพื่อเป็นพยานหลักฐานว่าได้มีการทําสัญญากันขึ้นแล้ว และเพื่อเป็นประกันการปฏิบัติตามสัญญานั้นด้วย.