มักคุ้น, มักจี่ หมายถึง ก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
ก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
ก. มีนิสัยชอบเอาแต่ความสะดวกเข้าว่า.
ว. โดยมาก, ค่อนข้าง, เช่น คนเกิดวันศุกร์มักจะปากหวาน.
ก. เห็นแก่ได้.
ก. ปรารถนาน้อย, สันโดษ.
ก. โลภมาก, ปรารถนามาก (ใช้เฉพาะในทางกามคุณ).
ก. ใฝ่สูง อยากเป็นใหญ่เป็นโต, มักใช้เข้าคู่กับคํา ใฝ่สูง เป็น มักใหญ่ใฝ่สูง.