มัก หมายถึง ก. ชอบ, พอใจ, เช่น เลือกที่รักมักที่ชัง. ว. โดยมาก, ค่อนข้าง, เนือง ๆ, เช่นมักมีอันเป็นไปต่าง ๆ มักเป็นคนขี้ลืม.
ก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
ก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
ก. มีนิสัยชอบเอาแต่ความสะดวกเข้าว่า.
ว. โดยมาก, ค่อนข้าง, เช่น คนเกิดวันศุกร์มักจะปากหวาน.
ก. เห็นแก่ได้.
ก. ปรารถนาน้อย, สันโดษ.
ก. โลภมาก, ปรารถนามาก (ใช้เฉพาะในทางกามคุณ).