มดาย หมายถึง [มะ-] น. แม่. (ข.).
[มะ-] คําเติมท้ายคําอื่นที่เป็นนามในคําที่มาจากบาลีและสันสกฤตเฉพาะที่มีสระอิ อุ อยู่ท้าย หมายความว่า มี เช่น สิริมดี พันธุมดี, ตามหลักไวยากรณ์ เป็นเพศหญิง.(ป., ส. มตี).
[มะตะ-] ก. ตายแล้ว. (ป.; ส. มฺฤต).
[มะตะ-] ก. ตายแล้ว. (ป.; ส. มฺฤต).
[มะตะกะพัด] น. ข้าวที่ทําบุญอุทิศให้คนตาย. (ป. มตกภตฺต).
[มะตะกะ] น. คนตายแล้ว, ผู้ตายแล้ว. ว. ของผู้ตายแล้ว.(ป.; ส. มฺฤตก).
ดู มต-, มตะ.
ดู มต-, มตะ.