มอมเมา หมายถึง ก. ทําให้หลงผิด, ทําให้หมกมุ่นในทางที่ผิด.
ว. เปื้อนเปรอะ, สกปรก, เช่น เนื้อตัวมอมแมม.
ก. เอามินหม้อเป็นต้นละเลงบนหน้าเพื่อไม่ให้คนอื่นจำหน้าได้.
ก. เอามินหม้อเป็นต้นละเลงบนหน้าเพื่อไม่ให้คนอื่นจำหน้าได้.
ก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้.
น. เรียกรูปสัตว์ในนิยายที่มักสักตามร่างกาย ส่วนใหญ่เป็นรูปสิงห์.
ก. เคลิ้มหลับไปชั่วครู่ เช่น ม่อยไปหน่อยหนึ่ง. ว. เรียกอาการที่มีสีหน้าสลดแสดงว่าเสียใจว่า หน้าม่อย.
(ปาก) ก. หลับ; ตาย.