มเหาฬาร หมายถึง ว. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, กว้างใหญ่. (ป., ส. มหา + อุฬาร).
น. ห้วงนํ้าใหญ่, ทะเลใหญ่; นํ้ามาก, นํ้าท่วมมาก. (ส., ป. มหา + โอฆ).
[มะโหระสบ] น. มหรสพ. (ป. มหสฺสว; ส. มโหตฺสว).
น. กลองโลหะชนิดหนึ่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณและประโคม.
น. วงดนตรีที่มีเครื่องผสมทั้งเครื่องดีด เครื่องสี เครื่องตี เครื่องเป่า และมีผู้ขับร้องร่วมด้วย.
ดู สีกรุด.
[มะโหสด] น. มเหาษธ. (ส. มเหาษธ; ป. มโหสธ).
[-ลาน] ว. ยิ่งใหญ่, กว้างใหญ่, เช่น ใหญ่โตมโหฬาร. (ป., ส.).