มโนนุกูล หมายถึง ว. ซึ่งเกื้อกูลใจ, ชูใจ. (ส.).
น. ความคิดเห็นเป็นภาพขึ้นในใจ.
น. ความมั่นใจ, ความหนักแน่น. (ส.).
ว. สําเร็จด้วยใจ, ใช้ประกอบกับ ม้า หมายความว่า ม้าที่ใช้ขับขี่รวดเร็วได้ดังใจ. (กลอน) น. ม้า เช่น ครั้นถึงจึงสั่งข้าไท เร่งผูกมโนมัยที่เคยขี่. (บทละครสังข์ทอง). (ป., ส.).
น. ความหวัง, ความประสงค์, ความใฝ่ฝัน. (ป., ส.).
ว. เป็นที่ชอบใจ, งาม. (ส. มโนรม, มโนรมฺย;ป. มโนรม, มโนรมฺม).
ว. เป็นที่ชอบใจ, งาม. (ส. มโนรม, มโนรมฺย;ป. มโนรม, มโนรมฺม).
น. ศิลาอ่อนที่ย่อยให้ละเอียดประสมเป็นสีทาสิ่งอื่นได้,อีกนัยหนึ่งว่าการหนูแดง, เรียกหินลายสีแดง ๆ เช่น รัตนผลึกเลื่อมมโนศิลาลาย. (ม. ร่ายยาว มหาพน). (ส. มนสฺ + ศิลา; ทมิฬ มโนจิไล).