มโนชญ์ หมายถึง ว. เป็นที่พอใจ, งาม. (ส.).
[มะโนทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่วทางใจ มี ๓ อย่างได้แก่ ความโลภอยากได้ของของผู้อื่น ๑ ความพยาบาท ๑ ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม ๑.
น. ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, ความรู้สึกว่าอะไรควรทําอะไรไม่ควรทํา.
ว. ซึ่งเกื้อกูลใจ, ชูใจ. (ส.).
น. ความคิดเห็นเป็นภาพขึ้นในใจ.
น. ความมั่นใจ, ความหนักแน่น. (ส.).
ว. สําเร็จด้วยใจ, ใช้ประกอบกับ ม้า หมายความว่า ม้าที่ใช้ขับขี่รวดเร็วได้ดังใจ. (กลอน) น. ม้า เช่น ครั้นถึงจึงสั่งข้าไท เร่งผูกมโนมัยที่เคยขี่. (บทละครสังข์ทอง). (ป., ส.).
น. ความหวัง, ความประสงค์, ความใฝ่ฝัน. (ป., ส.).