มุตะ หมายถึง [มุ-ตะ] ก. รู้แล้ว. (ป.).
[มุ-ติ] น. ความรู้สึก, ความเห็น, ความเข้าใจ. (ป.).
น. กลองสองหน้า, ตะโพน. (ป. มุติงฺค; ส. มฺฤทงฺค).
[มุดคะ] น. ถั่วเขียว. (ส. มุทฺค; ป. มุคฺค).
[มุดคะระ] น. ไม้ค้อน. (ส. มุทฺคร; ป. มุคฺคร).
[มุด-] น. ตรา, พิมพ์, เครื่องสําหรับตีตรา, เครื่องหมาย; แหวน, แหวนตรา.(ป. มุทฺทา; ส. มุทฺรา, มุทฺริกา).
[มุดทะ-] (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากการม้วนลิ้นไปสู่เพดานแข็งตอนหลัง ได้แก่ พยัญชนะวรรค ฏ คือ ฏ ฐ ฑ ฒ ณและอักษร ร รวมทั้งอักษร ฬ ในภาษาบาลี และ ษ กับ ฤ ฤๅ ในภาษาสันสกฤต.(ป.; ส. มูรฺธนฺย).
[มุด-] น. หัว, ยอด, ที่สุด. (ป. มุทฺธา; ส. มูรฺธา).