มนุช หมายถึง น. 'ผู้เกิดจากมนู' คือ คน. (ส.).
น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ดู มนุ.
ดู มนุ.
ว. เป็นที่พอใจ, งาม. (ป. มนุญฺ?).
[มะนุดสะยะ-, มะนุด] น. สัตว์ที่รู้จักใช้เหตุผล, สัตว์ที่มีจิตใจสูง, คน. (ส.; ป. มนุสฺส).
[มะนุดสะยะ-, มะนุด] น. สัตว์ที่รู้จักใช้เหตุผล, สัตว์ที่มีจิตใจสูง, คน. (ส.; ป. มนุสฺส).
น. คนที่ฝึกดํานํ้าได้นาน ๆ จนชํานาญโดยอาศัยหน้ากาก รองเท้าคล้ายตีนกบและอุปกรณ์ช่วยการหายใจใต้นํ้า.