มนเทียรบาล หมายถึง [มนเทียนบาน] น. การปกครองภายในพระราชฐาน,เรียกข้อบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับพระราชฐาน พระราชวงศ์ และระเบียบการปกครองในราชสำนัก ว่า กฎมนเทียรบาล; ผู้มีอํานาจหน้าที่เกี่ยวกับการปกครองภายในพระราชฐาน, โบราณใช้ว่า มณเฑียรบาล.
[มะนะสิกาน] น. การกําหนดไว้ในใจ. (ป., ส.).
[มะนัด, มะนัดสะ-] น. ใจ (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์หลังมักเป็น มโน,ดู มโน). (ส.).
[มะนัด, มะนัดสะ-] น. ใจ (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์หลังมักเป็น มโน,ดู มโน). (ส.).
[มะนัดสะดาบ] น. ความร้อนใจ. (ส.).
[มะนัดสะ-] น. ผู้เป็นปราชญ์, ผู้มีใจเด็ดเดี่ยว, ผู้มีความคิดสูง. (ส.).
[มะนินซี] ดู มน ๓, มน-.
[มะนิมมะนา, มะนีมมะนา] ว. เร็ว, ด่วน, ขมีขมัน, เช่น ก็มนิมนาการมาสู่สาลวัน.(ปฐมสมโพธิกถา). (ข. มฺนีมฺนา).