มีหน้า หมายถึง ว. ไม่รู้สึกอาย (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น),มักใช้กับคํา ยัง เช่น โกรธกันแล้วยังมีหน้ามาพูด เก่าไม่ใช้ ยังมีหน้ามายืมใหม่อีก.
ว. มีคนนับถือ, มีเกียรติ, ได้รับความยกย่อง.
ก. มีโอกาสที่จะได้ดังที่หวัง.
ว. ค่อนข้างมั่งมี.
ก. เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝัน (มักใช้ในทางร้ายมีภัยพิบัติเป็นต้น)เช่น ขอให้มีอันเป็นไปเถิด มีอันเป็นให้ป่วยไข้เวลามีนัด.
ว. สูงอายุ, ย่างเข้าปัจฉิมวัย.
ว. อึกทึก, เสียงแซ่.
ว. อึกทึก, เอิกเกริก, เกรียวกราว.