มีแก่ใจ หมายถึง ก. เอาใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่, มีนํ้าใจ, มักกร่อนเป็น มีกะใจ.
ก. มีลูกอยู่ในท้อง, มีท้อง ก็ว่า.
ว. มีความสดชื่นคึกคัก.
ว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
ว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
ก. ล่วงประเวณีกับชายอื่นที่มิใช่สามีของตน.
ว. ที่สืบเชื้อสายมาจากตระกูลสูง เช่น เขาเป็นลูกผู้ดีมีตระกูล.
(สำ) ก. ดูแต่ไม่ลึกซึ้ง, เซ่อ.