มี หมายถึง ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่นมีเงิน มีลูก, ประกอบด้วย เช่น อริยสัจ ๔ มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค,ปรากฏ เช่น มีดาวหางขึ้นในท้องฟ้า, เกิด เช่น มีโรคระบาด, คงอยู่เช่น มีคนอยู่ไหม.
ก. เอาใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่, มีนํ้าใจ, มักกร่อนเป็น มีกะใจ.
ก. มีลูกอยู่ในท้อง, มีท้อง ก็ว่า.
ว. มีความสดชื่นคึกคัก.
ว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
ว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
ก. ล่วงประเวณีกับชายอื่นที่มิใช่สามีของตน.
ว. ที่สืบเชื้อสายมาจากตระกูลสูง เช่น เขาเป็นลูกผู้ดีมีตระกูล.