มิจฉาสังกัปปะ หมายถึง น. ความดําริในทางที่ผิด. (ป.).
น. การเลี้ยงชีพในทางผิด.
[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
ว. อาการที่ลับหายไปหรือทำให้ลับหายไปจนหมดสิ้นอย่างปิดมิดจมมิด บังมิดเป็นต้น, สนิท เช่น ปิดประตูให้มิด; ใช้เป็นกริยาหมายถึงอาการอย่างนั้น เช่น มิดนํ้า มิดหัว.
ว. ลับตา, ไม่ให้ใครเห็น, เช่น ซ่อนให้มิดชิด, สนิทแนบเนียนเช่น ปิดประตูให้มิดชิด, เรียบร้อย เช่น ห่อให้มิดชิด.
ว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม,สุดก้น สุดด้าม หรือ สุดลิ่ม ก็ว่า.
ว. อาการที่น้ำท่วมหัวเรือจนมิด เช่น หัวเรือมิดน้ำ.
ก. ซ่อนของเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ลับตา.