มิจฉาวาจา หมายถึง น. 'การเจรจาถ้อยคําผิด' คือ ประพฤติวจีทุจริต. (ป.).
น. ความพยายามผิด. (ป.).
น. ความระลึกในทางผิด. (ป.).
น. สมาธิผิด, ความตั้งใจผิด. (ป.).
น. ความดําริในทางที่ผิด. (ป.).
น. การเลี้ยงชีพในทางผิด.
[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
ว. อาการที่ลับหายไปหรือทำให้ลับหายไปจนหมดสิ้นอย่างปิดมิดจมมิด บังมิดเป็นต้น, สนิท เช่น ปิดประตูให้มิด; ใช้เป็นกริยาหมายถึงอาการอย่างนั้น เช่น มิดนํ้า มิดหัว.