ภัณฑ–, ภัณฑ์ หมายถึง น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
[พันดะคับ] น. ห้องเก็บของ. (ส. ภาณฺฑครฺภ; ป. ภณฺฑคพฺภ).
[พันดาคาน, พันทาคาน] น. โรงไว้ของ, คลังเก็บของ. (ป.).
[พันดาคาริก, พันทาคาริก] น. เจ้าหน้าที่ผู้รักษาคลังเก็บสิ่งของของสงฆ์. (ป.).
[พันทารัก] น. ผู้ดูแลรักษาสิ่งของ โดยมากได้แก่จำพวกโบราณวัตถุศิลปวัตถุในพิพิธภัณฑสถานเป็นต้น. (ส. ภาณฺฑารกฺษ).
[พันดะนะ] (แบบ) น. การทะเลาะ, การทุ่มเถียง, การแก่งแย่ง.(ป.; ส. ภณฺฑน, ภาณฺฑน).
ดู ภัณฑ–, ภัณฑ์.