ภังค–, ภังคะ หมายถึง [–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
น. ภฤตย์, คนรับใช้, คนใช้. (ป. ภจฺจ; ส. ภฺฤตฺย).
ก. ทําให้แตก, หัก. (ป., ส.).
น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
[พันดะคับ] น. ห้องเก็บของ. (ส. ภาณฺฑครฺภ; ป. ภณฺฑคพฺภ).
[พันดาคาน, พันทาคาน] น. โรงไว้ของ, คลังเก็บของ. (ป.).