ความหมายของคำว่า ' ภัคน์ '

ภังค–, ภังคะ
[–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
ภังค–, ภังคะ
[–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
ภังคี
น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ภัจ
น. ภฤตย์, คนรับใช้, คนใช้. (ป. ภจฺจ; ส. ภฺฤตฺย).
ภัญชะ
ก. ทําให้แตก, หัก. (ป., ส.).
ภัณฑ–, ภัณฑ์
น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
ภัณฑ–, ภัณฑ์
น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).