ความหมายของคำว่า ' ภักษา '

ภักษาหาร
ดู ภักษ–, ภักษ์.
ภัค
น. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป. ภค).
ภัคน์
น. แตก, หัก. (ส. ภคฺน).
ภังค–, ภังคะ
[–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
ภังค–, ภังคะ
[–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
ภังคี
น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ภัจ
น. ภฤตย์, คนรับใช้, คนใช้. (ป. ภจฺจ; ส. ภฺฤตฺย).