ภักษการ หมายถึง น. คนทําอาหาร, คนครัว. (ส.).
น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจํา, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือหญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
ดู ภักษ–, ภักษ์.
ดู ภักษ–, ภักษ์.
น. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป. ภค).
น. แตก, หัก. (ส. ภคฺน).
[–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.