ภักตกฤตย์ หมายถึง [–กฺริด] น. การกินอาหาร. (ส. ภกฺตกฺฤตฺย; ป. ภตฺตกิจฺจ).
น. ภักดี. (ส.; ป. ภตฺติ).
[พักสะ–, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
[พักสะ–, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
น. คนทําอาหาร, คนครัว. (ส.).
น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจํา, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือหญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
ดู ภักษ–, ภักษ์.