ภวาภพ หมายถึง ดู ภว, ภว–.
น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
น. ความจงรัก, ความเลื่อมใสยิ่ง. (ส. ภกฺติ; ป. ภตฺติ).
[พักตะ–] น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยนํ้า.(ส. ภกฺต; ป.ภตฺต).
[พักตะ–] น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยนํ้า.(ส. ภกฺต; ป.ภตฺต).
[–กฺริด] น. การกินอาหาร. (ส. ภกฺตกฺฤตฺย; ป. ภตฺตกิจฺจ).
น. ภักดี. (ส.; ป. ภตฺติ).
[พักสะ–, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).