ภฤษฏ์ ๑ หมายถึง [พฺรึด] ก. ตก, ร่วง, หล่น. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรํศฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
[พฺรึด] ก. ปิ้ง เคี่ยว หรือคั่วแล้ว. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรชฺชฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
[พะวะ–] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
[พะวะ–] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
[พะวะกะไส] น. ความสิ้นภพ, นิพพาน. (ส.).
น. ตัณหาเป็นไปในภพ คือ ความอยากมี อยากเป็น อยากเกิด. (ป.).
น. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).
[พะวันดอน] น. ภพอื่น, ภพภายหน้า. (ป.; ส. ภวานฺตร).