ภุกตาหาร หมายถึง น. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).
ดู ภุกต–, ภุกต์.
น. อาวุธชนิดหนึ่ง.
[พุด, พุชะ–] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
[พุด, พุชะ–] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
[พุชะคะ, พุชง, พุชงคะมะ] น. งู, นาค. (ป., ส.).
[พุชะคะ, พุชง, พุชงคะมะ] น. งู, นาค. (ป., ส.).
[พุชะคะ, พุชง, พุชงคะมะ] น. งู, นาค. (ป., ส.).