ภุกต–, ภุกต์ หมายถึง [พุกตะ–] ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺต).
[พุกตะ–] ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺต).
น. เดน. (ส.; ป. ภุตฺตเสส).
น. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).
ดู ภุกต–, ภุกต์.
น. อาวุธชนิดหนึ่ง.
[พุด, พุชะ–] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
[พุด, พุชะ–] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).