ภิงสระ, ภิงสะ หมายถึง น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป. ภิส; ส. พิส).
น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป. ภิส; ส. พิส).
ว. ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป. ภิยฺโย; ส. ภูย).
น. ความยิ่ง, ความยิ่งขึ้นไป.
น. ฝาเรือน, กําแพง. (ป., ส.).
[พินทะ–] ก. แตก, ทําลาย. (ป., ส.).
[พินทะ–] ก. แตก, ทําลาย. (ป., ส.).
[พินทะ–] ก. แตก, ทําลาย. (ป., ส.).