ภิกขา หมายถึง น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ป.; ส. ภิกฺษา).
น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).
น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ป.).
น. ภิกษุ. (ป.; ส. ภิกฺษุ).
น. ภิกษุณี. (ป.; ส. ภิกฺษุณี).
น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ส.; ป. ภิกฺขา).
น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).
น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ส.; ป. ภิกฺขาหาร).