ภย– หมายถึง [พะยะ–] (แบบ) น. ความกลัว, ของที่น่ากลัว. (ป., ส.).
[พะยันตะราย] น. ภัยและอันตราย. (ป.).
[พะยาคะติ] น. ความลําเอียงเพราะความกลัว เป็นอคติ ๑ ในอคติ๔ ได้แก่ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ภย + อคติ).
ดู ภย–.
ดู ภย–.
ก. เลี้ยงดู, คํ้าจุน. (ป.).
[พะระนี] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปแม่ไก่, ดาวก้อนเส้าก็เรียก. (ป., ส.).
น. ผู้เกิดจากดาวภรณี คือ พระราหู. (ส.).