ภารโรง หมายถึง [พาน–] น. ผู้รักษาและทําความสะอาดสถานที่.
(กฎ) น. ข้อผูกพันอันเป็นเหตุให้เจ้าของอสังหาริมทรัพย์จําต้องยอมรับกรรมบางอย่างซึ่งกระทบถึงทรัพย์สินของตน หรือต้องงดเว้นการใช้สิทธิบางอย่างอันมีอยู่ในกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินนั้น เพื่อประโยชน์แก่อสังหาริมทรัพย์อื่น เช่น ทางภาระจํายอม.
น. ความผูกพันที่จะต้องกระทําการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
[พาระ–] น. ถ้อยคํา, คําพูด, ภาษา. (ส. ภารติ).
[พารด, พาระตะ–] น. ชาวอินเดีย; คนแสดงละคร. (ส.).
[พารด, พาระตะ–] น. ชาวอินเดีย; คนแสดงละคร. (ส.).
น. วิชาที่เกี่ยวกับประเทศอินเดีย มีศาสนา ปรัชญา วัฒนธรรมภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ภาษา วรรณคดี เป็นต้น. (ส.).
[–ระ–] น. ชื่อหนึ่งของพระสุรัสวดี.