ภาดร, ภาดา หมายถึง น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
[พาตะระ] น. พี่ชายน้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ).
น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).
น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).
น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ + ก).
น. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).
[พาบ, พาบพะ–] น. ความ, ความมี, ความเป็น, มักใช้ประกอบเป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น มรณภาพ ว่า ความตาย; รูปที่ปรากฏเห็นหรือนึกเห็น เช่น ภาพทิวทัศน์ ภาพในฝัน, สิ่งที่วาดขึ้นเป็นรูปหรือสิ่งที่ถ่ายแบบไว้ เช่น ภาพสีน้ำมัน ภาพถ่าย. (ป., ส. ภาว).