ภาณี หมายถึง น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก, คนช่างพูด, เพศหญิง ใช้ว่า ภาณินี.
น. แสงสว่าง; พระอาทิตย์. (ป.; ส. ภานุ).
น. พระอาทิตย์. (ป. ภาณุมา; ส. ภานุมนฺตฺ).
น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
[พาตะระ] น. พี่ชายน้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ).
น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).
น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).