ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ฟ้า '

    ฟ้า  หมายถึง น. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า,อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน; (กลอน) เจ้าฟ้า. ว. สีน้ำเงินอ่อนอย่างสีท้องฟ้าในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ฟ้าคะนอง

    น. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.

  • ฟ้าเคืองสันหลัง

    (สํา) น. เคราะห์กรรมหรือโทษทัณฑ์ร้ายแรงที่เกิดจากอํานาจเบื้องบนหรือผู้ปกครอง เช่น ต่อฟ้าเคืองสันหลังจึงรําพัน. (ขุนช้างขุนแผน).

  • ฟ้าผ่า

    น. ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนจํานวนมากเคลื่อนที่ระหว่างเมฆกับพื้นโลก เกิดพลังงานสูงมากจนสามารถทําลายสิ่งที่กีดขวาง เช่น คน สัตว์ ต้นไม้ บ้านเรือน; โดยปริยายหมายความว่าคําสั่งด่วนที่ออกมาโดยไม่คาดหมายและไม่รู้เหตุผล.

  • ฟ้าไม่กระเทือนสันหลัง

    (สํา) น. อํานาจเบื้องบนหรือผู้ปกครองยังไม่ลงโทษทัณฑ์ ใช้ในสํานวนว่า ถ้าฟ้าไม่กระเทือนสันหลังก็ยังไม่รู้สึก.

  • ฟ้าร้อง

    น. เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ.

  • ฟ้าแลบ

    น. แสงที่เกิดวาบขึ้นในท้องฟ้าลักษณะเป็นเส้นหรือแผ่น เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนจํานวนมากเคลื่อนที่ผ่านอากาศเป็นเหตุให้เกิดความร้อนสูงมากจนปรากฏเป็นแสงสว่างวาบขึ้น.

  • ฟ้าหลัว

    น. อากาศมัวเนื่องจากในอากาศขณะนั้นมีอนุภาคที่มองไม่เห็นเช่น เกลือจากทะเล ควันไฟ ฝุ่นละอองปะปนอยู่เป็นจํานวนมาก.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒