ความหมายของคำว่า ' พากย์ '

ความหมายของคำว่า ' พากย์ '
พากย์ หมายถึง ก. พูดแทนผู้แสดงหรือตามบทบาทของผู้แสดงโขน หนัง หรือภาพยนตร์ เป็นต้น เช่น พากย์โขน พากย์หนังตะลุง พากย์หนังใหญ่ พากย์ภาพยนตร์, บรรยายถ่ายทอดในการแข่งขันกีฬาหรือการแสดงบางอย่าง เช่น พากย์มวย พากย์ฟุตบอล, กล่าวเรื่องราวเป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนเล่นหนัง. น. คําพูด, ภาษา; คํากล่าวเรื่องราวเป็นทํานองเมื่อเวลาแสดงโขนหรือหนังใหญ่เป็นต้น,บทพากย์ ก็ว่า. (ป., ส. วากฺย).

พากย์หนัง
(ปาก) ก. พูดตามบทพากย์ภาพยนตร์, พากย์ ก็ว่า.
พาง ๑
ว. เพียง, เช่น, เหมือน, แทบ, ใช้ว่า ปาง หรือ พ่าง ก็มี.
พาง ๒
น. แผ่นโลหะสําหรับตีบอกเสียง.
พ่าง
น. พื้น, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พ่างพื้น เช่น พ่างพื้นพสุธา. ว. เพียง,เช่น เหมือน, แทบ, พาง หรือ ปาง ก็ว่า.
พาชี
น. ม้า. (ป.; ส. วาชี).
พาณ, พาณ
[พาน, พานนะ] น. ลูกธนู, ลูกปืน. (ป.; ส. วาณ).
พาณ, พาณ
[พาน, พานนะ] น. ลูกธนู, ลูกปืน. (ป.; ส. วาณ).