พับฐาน หมายถึง (ปาก) ก. เลิกล้ม, ทําลายลงหมด; แพ้อย่างราบคาบ.
น. เรียกทางหลวงที่วกไปวกมาว่า ทางพับผ้า.
ว. อาการที่นั่งพับขาให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.
[พะแนง] ว. อาการที่นั่งขัดสมาธิ.
[พันลบ] น. คนสนิท, คนโปรด. (ป., ส. วลฺลภ).
[พันละ] ว. อุตลุด, เกี่ยวพันหรือพัวพันกันจนยุ่งเหยิงสับสนแยกไม่ออก, เช่น ตบตีกันเป็นพัลวัน.
ว. เป็นพวง, ติดกัน.
ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พัวพันกับคดีทุจริต, พันพัว ก็ว่า.