พันเอิญ หมายถึง (โบ) ว. เผอิญ.
น. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้ เช่น ซื้อผ้าในพับ. ก. ทบเช่น พับผ้า พับกระดาษ, หักทบ เช่น พับมีด, คู้เข้า เช่น นั่งพับขา;สิ้นกําลังทรงตัว เช่น คอพับ; ตัดบัญชีเป็นสูญ เช่น เป็นพับไป. ว. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน เช่น ผ้าพับ มีดพับ.
ก. ห่มผ้าเฉียงบ่า.
(ปาก) ก. เลิกล้ม, ทําลายลงหมด; แพ้อย่างราบคาบ.
น. เรียกทางหลวงที่วกไปวกมาว่า ทางพับผ้า.
ว. อาการที่นั่งพับขาให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.
[พะแนง] ว. อาการที่นั่งขัดสมาธิ.
[พันลบ] น. คนสนิท, คนโปรด. (ป., ส. วลฺลภ).