ค้นหาหมวดอักษร พ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' พนาศรัย '
พนาศรัย หมายถึง น. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).
คำที่ใกล้เคียงกัน
พนาสณฑ์, พนาสัณฑ์
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, วนาสณฑ์ หรือวนาสัณฑ์ ก็ว่า.
พนาสณฑ์, พนาสัณฑ์
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, วนาสณฑ์ หรือวนาสัณฑ์ ก็ว่า.
พเนจร
น. ผู้เที่ยวป่า, พรานป่า; โดยปริยายหมายความว่า ร่อนเร่ไป,เที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย. (ป., ส. วเนจร).
พ่น
ก. ห่อปากเป่าให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในปากออกมาเป็นฝอยเป็นต้น,ที่อาการมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พ่นไฟ พ่นสี, (ปาก)พูดมาก เช่น รีบ ๆ เข้าเถอะ อย่ามัวพ่นอยู่เลย.
พ้น
ก. อาการที่ผ่านหรือหลุดเป็นต้นออกไปอยู่นอกเขตหรือเลยที่กำหนดไว้ เช่นพ้นอันตราย พ้นกิเลส พ้นทุกข์ พ้นเกณฑ์ พ้นตัว พ้นบ้าน. ว. นอกเขตออกไป เช่นข้ามพ้น บินพ้น ผ่านพ้น หลุดพ้น.
พ้นวิสัย
ว. เกินความสามารถ, ที่ไม่อาจเป็นไปได้หรือไม่สามารถจะกระทําได้.
พนม
น. ภูเขา. (ข.); ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม. ก. ทําให้มีรูปอย่างดอกบัวตูม เช่น พนมมือ.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์